Naprawdę dawno nie czytałem książki, która wzbudziła u mnie tak wielką euforię z powodu zdobywania wiedzy.
Mógłbym tę kropkę powyżej potraktować jak zakończenie recenzji gdyż uważam, że najlepiej poleca się książki w sposób krótki i treściwy. Postaram się jednak przybliżyć nieco treść tej pozycji by każdy mógł ocenić czy też chciałby się z nią zapoznać.

Książka opisuje sposób, w jaki najlepszy przyjaciel człowieka widzi świat swoimi sześcioma zmysłami ze wskazaniem dlaczego tak a nie inaczej z uwagi na budowę ciała i aspekty szeroko rozumianej psiej natury. Autor książki to profesor psychologii jednak język, jakim pisze ma tylko jedną rzecz wspólną z literaturą naukową: logicznie poukładaną treść. To ogromny atut tej książki. Pozwala wyszukać w mgnieniu oka interesujące nas informacje.

Najsympatyczniejszą i ujmującą cechą języka narracji są częste przykłady z własnego doświadczenia autora jako hodowcy posiadającego w domu kilkoro czworonożnych członków rodziny. Opowiada on historie chwytające za serce z radości jak i żalu oraz przywołuje słowo pisane z przeszłosci by ukazać sposób pojmowania psiego umysłu na przestrzeni wieków (ten konkretny element zazwyczaj jeży włos na głowie).

Pozdrawiam, nie mogąc się powstrzymać od emocjonalnego tonu wypowiedzi. Jestem w trakcie czytania kolejnej pozycji tego samego autora i już widzę, że następny post zostanie opublikowany w podobnej formie (i treści).

Ocena: 9/10